dorota@cokrajtoobyczaj.pl
  • Facebook
  • Instagram
  • RSS
  • Facebook
  • Instagram
  • RSS
Co kraj, to obyczaj
  • STRONA GŁÓWNA
  • TEMATYKA
    • DZIENNIK BADACZKI
    • SPACERY
    • PODRÓŻE
    • ŚWIĘTA I FESTIWALE
    • KUCHNIA
    • ŻYCIOWE KNOW-HOW
  • KRAJ
    • INDONEZJA
    • JAPONIA
    • KAMBODŻA
    • MALEZJA
    • SINGAPUR
  • KSIĄŻKI
    • RECENZJE
    • INSPIRUJĄCE CYTATY
  • O MNIE
    • MISJA
    • WSPÓŁPRACA
Zaznacz stronę

Premier Lee Hsien Loong z małżonką.

utworzone przez Dorota || Co kraj, to obyczaj | mar 9, 2018 | 0 komentarzy

Prześlij komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.

Cześć!

Mam na imię Dorota i jestem szczęśliwą oraz spełnioną absolwentką psychologii i etnologii (antropologii kulturowej). Obecnie mieszkam w Tokio, gdzie pracuję jako UX designerka.

Na blogu pomagam lepiej poznać i zrozumieć codzienność i niecodzienność Azji, głównie Japonii i Singapuru. Cieszę się, że tu jesteś i zapraszam na wspólne poznawanie tej części świata!

Ⓒ Dorota Tisnek, Co kraj, to obyczaj 2018-2023

Wszelkie prawa zastrzeżone.

Instagram

antropologwazji

antropologwazji
Nie umiem odnaleźć się w świecie, w którym of Nie umiem odnaleźć się w świecie, w którym ofiara musi nagrywać swoją kaźń, żeby świat jej uwierzył. A ten sam świat, który krzyczy „uwierzę jak zobaczę!” wybiera następnie obojętność, wyparcie lub zaprzeczenie. Tak, jakby to było zupełnie normalne, że oglądamy ludobójstwo zostawiając pod nim lajki i serduszka chwilę później robiąc to samo pod zdjęciami wakacji, kotów czy zawartości talerza. Live stream ze spotkań ze śmiercią. To jest jakaś totalna aberracja. A robi się z niej nowa „normalność”. Bardzo nie umiem i nie chcę tego oswoić. Świat, który do tego zmusza nie jest moim światem.
Trafiłam ostatnio na słowa, które zostaną ze m Trafiłam ostatnio na słowa, które zostaną ze mną na dłużej: An Eye for an Eye Will Make the Whole World Blind —- Przypisuje się je Gandhiemu, choć z tego, co wiem, nie zostało to udokumentowane. Ale może to w tym miejscu mniej istotne. Po prostu chciałam się podzielić ich przesłaniem.
Co dzieje się z tymi, którzy nie mieszczą się Co dzieje się z tymi, którzy nie mieszczą się w definicji „my”? Rok 2023. Październik. Bez wody. Bez prądu. Bez jedzenia. Bez paliwa. Bez możliwości ucieczki. Bez reakcji wielu z tych, którzy patrzą ale nie chcą widzieć. Którzy mogą coś zmienić ale tego nie robią. Dziś świat patrzy na Strefę Gazy i jednocześnie odwraca wzrok. Ja nie potrafię. —- Bombardowanie cywili w Gazie to nie obrona. Mordowanie cywili w Izraelu to nie akt heroizmu w walce o niepodległość. Wspieranie Palestyńczyków nie jest równoznaczne ze wspieraniem Hamasu ani przyzwoleniem na akty terrorystyczne. — Nie mogę znieść poziomu hipokryzji wokół tej wojny. Tego milczącego przyzwolenia, że życie w Strefie Gazy jest z założenia opcjonalne. Ani własnej bezsilności. Ani tego, że ciągle poddawana jestem próbie okopania się po jednej stronie i jednocześnie bezwarunkowego okładania tej drugiej w jakimś uproszczonym wariancie rzeczywistości. Ani tego, jak świetnie ma się kolonialna mentalność. Ani tego, jak zawłaszcza się traumę, cierpienie i jak wybiórczo traktuje humanitaryzm. Nikt, żaden człowiek, naród ani grupa etniczna nie ma wyłączności na szacunek, godność i bezpieczeństwo. Chciałabym, żeby świat spojrzał krytycznie na działania i zaniechania tych, którzy mają rzeczywisty wpływ na kształtowanie sytuacji. I rozliczył ich zanim zrobi to historia. Mam na myśli m.in.: Premiera Izraela, Benjamina Netanyahu; Prezydenta USA, Joe Bidena; izraelską opozycję; przywództwo polityczne Hamasu, w tym lidera w Gazie, Yahyę Sinwara; Prezydenta Palestyny, Mahmouda Abbasa; Przewodniczącą Komisji Europejskiej, Ursulę Von der Leyen; Prezydenta Iranu, Ebrahima Raise; Księcia i Premiera Arabii Saudyjskiej, Mohammeda bin Salmana; Premiera Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Mohammeda bin Rashida Al Maktoum; premiera Egiptu, Mostafę Kamala Madboul. To są nazwiska osób, które piszą teraz historię. #izrael #palestyna #wojna #odpowiedzialność #gaza
Możliwość oddania głosu na wybranego kandydata Możliwość oddania głosu na wybranego kandydata to przywilej. Dziś skorzystałam z niego w Tokio. Nie ja jedna 💪 Mimo paskudnej pogody z rana, przed Ambasadą była już kolejka. Sporo znajomych twarzy i jeszcze więcej nieznanych. Organizacja sprawna i sympatyczna. A Wy skąd oddajecie dziś swój głos? #wybory #tokio #japonia #meguro #mita
Zmierzch tokijskiego lata. Po najgorętszym w hi Zmierzch tokijskiego lata. Po najgorętszym w historii prowadzenia pomiarów wrześniu (a także lipcu i sierpniu), pogoda rozpieszcza: temperatury spadły do około 25 w ciągu dnia. Śpię bez klimy i nie waham się czy wychodzić na zewnątrz czy nie. Parasole chronią teraz głównie przed deszczem, a w konbini i automatach można już kupić ciepłe napoje w butelkach. Zauważam ludzi w kurtkach, choć mnie w zupełności wystarcza krótki rękaw. Przejażdżki rowerem o tej porze roku to przyjemność przez duże P 😌 Kolejne zdjęcia i historie będą więc powstawać w świetle dnia. A to zostawiam na pamiątkę letnich wieczornych wędrówek. —- Jakie było dla Was tegoroczne lato? A może jeszcze trwa? Zostawcie swoje wspomnienia ❤️ —- P.S. Podobno gdzieś w prefekturze Nagano zanotowano dziś minimalny przymrozek. Na to nie jestem jeszcze gotowa 😂 #japonia #tokio #japan #tokyo #konieclata #cokrajtoobyczaj
Dzisiejsza pełnia księżyca jest inna od pozosta Dzisiejsza pełnia księżyca jest inna od pozostałych w ciągu roku. Przypominają o tym gałązki miskantu chińskiego, będące stałym elementem dekoracji pojawiających się w tym czasie w japońskich domach oraz poza nimi. Towarzyszą im dango, okrągłe ryżowe kluski, na codzień serwowane na patyczkach, a w czasie jesiennej pełni księżyca pieczołowicie ułożone w kopczyk składający się z nieprzypadkowej liczby 12 lub 15 sztuk. Obok nich można wypatrzeć inne sezonowe produkty, jak taro czy kasztany oraz sake, składane księżycowi w ofierze z intencją udanych żniw. Ten moment, każdego roku wypadający nieco inaczej, albo we wrześniu, albo w październiku (najbliżej równonocy jesiennej), to czas tsukimi, czyli oglądania księżyca. Zwyczaj podziwiania jesiennej pełni liczy ponad 1000 lat i trafił do Japonii z Chin - jest więc tutejszym wariantem Święta Środka Jesieni. Najpierw przyjął się wśród japońskiej arystokracji i pozbawiony był komponentu sacrum. Organizowano nocne przyjęcia, podczas których recytowano poezję, wykonywano muzykę i spożywano alkohol. Podziwianie jesiennego księżyca oraz towarzysząca temu modlitwa wspomniane są w źródłach datowanych na wiek XVI, natomiast składanie ofiar księżycowi w domach datuje się na wiek XIX. Wtedy też odnotowano zwyczaj jedzenia w tym czasie słodkich ziemniaków. Przyznaję, że tsukimi to jeden z moich ulubionych momentów w ciągu roku. Po zmroku oczy wędrują w stronę nieba, z nadzieją na zobaczenie pełni. Nie zawsze się to udaje, pogoda o tej porze roku bywa kapryśna i zdarza się mugetsu (無月; brak księżyca). W mojej okolicy (Shimo-Kitazawa) w połowie września rozpoczęło się coś na kształt rozłożonego w czasie eventu. Ustawiono instalacje artystyczne i opracowano ścieżkę ich śladem - można obejrzeć m.in. księżyc Luke’a Jerrama (na zdjęciu - jak Wam się podoba? 🌕) oraz króliki Amandy Parer (będą w stories). --- Kto z Was będzie dzisiaj patrzył w nocne niebo? 🖤 #japonia #tsukimi #setagaya #zakamarkisetagaya #shimokitazawa #shimokita #月見　#下北　#下北沢　#etnologia #etnografia #antropologia #antropologwazji #antropologiakulturowa #tokio #tokyo #japan #kulturajapońska
Lato. Upał. Procesja z omikoshi i bajkowy zachód Lato. Upał. Procesja z omikoshi i bajkowy zachód słońca. Wspomnienie, które chcę zatrzymać na dłużej 😌 #tokio #japonia #tokyo #setagaya #shimokitazawa #kitazawahachimanshrinefestival #japońskielato #japanesesummer #zachodslonca #cokrajtoobyczaj #matsuri #antropologwazji
Moje pierwsze Awa Odori miało miejsce jeszcze prz Moje pierwsze Awa Odori miało miejsce jeszcze przed pandemią, w tokijskim Kōenji i zrobiło na mnie piorunujące wrażenie. Skala wydarzenia jest ogromna: na ulicach tańczy kilkanaście tysięcy tancerek i tancerzy, a ich występy ogląda około miliona widzów. Człowiek, który nagle znajdzie się w tym tłumie nie ma większego wyjścia: poddaje się chwili, jej rozpierającej energii, wodzi wzrokiem za kolorowym korowodem i wprawia ciało w ruch zgodnie z rytmem wybijanym na bębnach o-daiko. Gdybym miała określić to doświadczenie jednym słowem, byłaby nim liminalność. Poczucie, że opuściło się swój dotychczasowy kontekst funkcjonowania, jego reguły zostały nagle zmienione, jest się w trakcie jakiejś społecznej transformacji. Zniknął gdzieś ostrożny dystans towarzyszący interakcjom z innymi ludźmi, zniknęła powściągliwość w wyrażaniu emocji, przestało mieć większe znaczenie kim się jest i skąd. Wszyscy nagle przenieśliśmy się nie w miejscu i czasie, a w inny wymiar przestrzeni służącej na co dzień do przemieszczania się i załatwiania codziennych sprawunków. —- Jakie jest pochodzenie tego tańca, gdzie w Tokio można zobaczyć Awa Odori i jak odnaleźć się w jego świecie? Zapraszam na dalszą opowieść. Awa Odori okiem antropolożki: 📍https://cokrajtoobyczaj.pl/yattosa-awa-odori-w-tokio-koenji-i-shimo-kitazawa/ #japonia #awaodori #kulturajapońska #tradycja #cokrajtoobyczaj #antropologwazji #okiemetnologa #koenji #shimokitazawa #taniec
Awa Odori jest tańcem, który przez długi czas z Awa Odori jest tańcem, który przez długi czas znany i wykonywany był lokalnie: w Tokushimie, z której się wywodzi. Jednak powojenna nowoczesność włączyła go w pojęcie turystycznej atrakcji i z czasem stał się jedną z zagranicznych wizytówek japońskiej kultury. Wydarzenia z Awa Odori zaczęto organizować również poza Tokushimą. W ostatni weekend miałam okazję zobaczyć go po sąsiedzku, w Shimo-Kitazawa. Zostawiam tu więc kilka zdjęć na pamiątkę 😊 P.S. Za tydzień odbędzie się Awa Odori w tokijskim Kōenji - drugie (po Tokushimie) największe skalą wydarzenie tego typu. Byłam przed pandemią, szczerze polecam! #awaodori #阿波踊り #下北沢　#下北沢阿波踊り #下北沢阿波踊り2023 #tokio #tokyo #japonia #kulturajapońska #cokrajtoobyczaj #antropologwazji
Zobacz więcej Szpieguj!

Facebook

Antropolog w Azji - Dorota Tisnek

4 weeks ago

Antropolog w Azji - Dorota Tisnek
Nie umiem odnaleźć się w świecie, w którym ofiara musi nagrywać swoją kaźń, żeby świat jej uwierzył. A ten sam świat, który krzyczy „uwierzę jak zobaczę!” wybiera następnie obojętność, wyparcie lub zaprzeczenie.Tak, jakby to było zupełnie normalne, że oglądamy ludobójstwo zostawiając pod nim lajki i serduszka chwilę później robiąc to samo pod zdjęciami wakacji, kotów czy zawartości talerza. Live stream ze spotkań ze śmiercią. To jest jakaś totalna aberracja. A robi się z niej nowa „normalność”. Bardzo nie umiem i nie chcę tego oswoić.Świat, który do tego zmusza nie jest moim światem. ... Zobacz więcejZobacz mniej

Zdjęcie