Cześć!
Mam na imię Dorota i jestem absolwentką psychologii oraz etnologii, a obecnie doktorantką IAiE PAN. Mieszkam w Tokio (wcześniej w Singapurze). Cieszę się, że tu jesteś!
Nieco więcej o mnie
Poznanianka z Koszalina.
Jestem miłośniczką zielonej herbaty. Kompulsywnie czytam, przede wszystkim literaturę faktu, teksty (popularno)naukowe oraz fantastykę. Lubię uczyć się języków obcych! Chętnie podróżuję, nie tylko na duże odległości.
W wolnych chwilach gram w cRPG i planszówki, słucham muzyki w różnych jej odmianach (zazwyczaj tak zwanych ciężkich) oraz gotuję i degustuję (obie czynności równie chętnie).
Jako antropolog obecnie skupiam się na pracy nad rozprawą doktorską poświęconą międzykulturowym, polsko-japońskim małżeństwom mieszkającym w Japonii. Ponadto zajmują mnie społeczno-kulturowe aspekty życia obcokrajowców w Japonii, ze szczególnym naciskiem na Polki i Polaków. Niepohamowana chęć poznawania i rozumienia świata, który mnie otacza sprawiła, że ważne miejsce w moim antropologicznym dossier zajął Singapur 🙂
Moje zainteresowania naukowe to w skrócie: antropologia Japonii, antropologia Singapuru, psychologia międzykulturowa, małżeństwo i rodzina w perspektywie międzykulturowej, gender studies oraz metody i etyka prowadzenia badań naukowych.
…i o blogu
Co kraj, to obyczaj to blog etnologiczny, ponieważ:
Głównym celem bloga jest poszerzanie wiedzy o kulturach oraz etnologii jako dyscyplinie naukowej. O co chodzi z etnologią dowiesz się z tego wpisu. Szczególne miejsce wśród moich zainteresowań zajmuje antropologia Japonii, a od niedawna również Singapuru, dlatego o tych dwóch krajach będę pisać częściej. Etnologiczna tożsamość bloga to zatem wpisy o tematyce kulturowej.
Co kraj to obyczaj to blog podróżniczy, ponieważ:
Chętnie się przemieszczam, a patrzenie na świat oczami etnologa stało się nieodłącznym elementem mojego życia, w tym również podróżowania. Podróżnicza tożsamość bloga to przede wszystkim wyjazdowe know-how i know-where. Czyli wskazówki i porady w kontekście konkretnych miejsc, które mają ułatwić Wam planowanie, przygotowanie i podjęcie decyzji o wyjeździe tam lub siam 🙂
Czego możesz się spodziewać?
- garści informacji pomagających lepiej poznać i zrozumieć opisywane miejsca, zjawiska i kultury
- wskazówek czysto praktycznych
- rekomendacji książek, czasopism i artykułów, zarówno w języku polskim, jak i angielskim
- artykułów i refleksji związanych z etnologią i badaniami terenowymi
- wpisów o Japonii, Singapurze oraz innych krajach świata, nie tylko Azji
- wpisów o etnologii
- oraz o tym, jak zdobywać i kształtować swoją wiedzę i wrażliwość kulturową
Czego tu nie znajdziesz?
- sensacyjnych doniesień opartych wyłącznie na wyobraźni autorki
- przerysowanych i epatujących egzotyką opisów przedstawianych miejsc i kultur
- “odkryć” ani “podbojów” (zastępuję je poznaniem i rozumieniem)
- rankingów spod znaku “naj” i “musisz”
- wątpliwych etycznie pomysłów na podróżowanie (w stylu “jak uniknąć płacenia za nocleg/obiad”), prowadzenie badań czy szeroko pojęte pisanie o kulturach i mieszkańcach różnych zakątków świata
Zależy mi, aby to miejsce było maksymalnie przyjazne dla Was, moich czytelników. Dlatego jeśli macie jakiekolwiek pytania, wskazówki czy po prostu luźne refleksje – śmiało się nimi dzielcie!
Misja
Blog „Co kraj to obyczaj” powstał z miłości do zdobywania wiedzy i pasji do dzielenia się nią. Dlatego wszędzie, gdzie jest to możliwe podaję źródła, z których korzystałam oraz rekomendacje dodatkowych materiałów – książek, artykułów, filmów… Wszystkiego, na co natrafię i co uznam za godne uwagi.
Zachęcam Was do zadawania pytań, rozpoczynania dyskusji, dzielenia się swoimi przemyśleniami i rekomendacjami… Po to są komentarze pod każdym postem!
Proszę, uszanujcie moją pracę i jeśli spodobał Wam się wpis, jego fragment lub choćby jedno zdjęcie – śmiało z nich korzystajcie z zaznaczeniem mojego autorstwa.
Żyjemy w czasach, w których łatwo jest podpisać się pod cudzą twórczością i zaszyć z tym w odmętach internetu (licząc, że autor nigdy się nie dowie) albo wyciąć podpis ze zdjęcia, twierdząc że dzięki temu „stworzyło się nowe dzieło”. Są to (bardzo złe i niezgodne z prawem) praktyki pojedynczych ludzi oraz dużych korporacji. Nie tędy droga i liczę, że z Waszą pomocą uda się dołożyć solidną cegłę (cegiełka mi nie wystarcza 
) do czegoś, co jest ważne zarówno dla autora, jak i czytelników, a nazywa się rzetelnym pisarstwem / dziennikarstwem / reporterstwem. Bądźmy przykładem, że można i że warto. Bycie fair jest super!
Dlaczego “Co kraj to obyczaj”?
Ponieważ to polskie przysłowie stanowi dobre podsumowanie idei ważnych dla mnie przy tworzeniu tego bloga. W całości brzmi ono: Co kraj to obyczaj, co rodzina to zwyczaj. Bądźmy zatem świadomi różnorodności kulturowej świata, szanujmy siebie i innych jego mieszkańców oraz… nie bójmy się szukać tego, co nas łączy 🙂